"Το μικρό κορίτσι": Ένας ύμνος του Ναζίμ Χικμέτ στην ειρήνη

Το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, Kız Çocuğu (Το μικρό κορίτσι), είναι μια έκκληση για την ειρήνη από ένα επτάχρονο κοριτσάκι, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του στη Χιροσίμα  στις  6 Αυγούστου 1945. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά τραγούδια και το έχουν ερμηνεύσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως η Τζόαν Μπαέζ, οι The Byrds, ο Πολ Ρόμπσον, οι This Mortal Coil, και The Fall.

Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστό με τους τίτλους I Come and Stand At Every Door, I Come and Stand At Your Door και Hiroshima Girl.

Την προσαρμογή των στίχων έκανε ο Μπομπ Σίγκερ, ενώ η μουσική βασίζεται σε λαϊκό σκοπό της Σκωτίας.

Το 2001 ο γνωστός Τούρκος πιανίστας και συνθέτης Φαζίλ Σαί, συνέθεσε το ορατόριο Ναζίμ, σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.

Το ποίημα και το τραγούδι υπάρχουν με πολλούς τίτλους (και επανεκτελέσεις) στο διαδίκτυο. Μεταξύ αυτών οι πιο διαδεδομένοι (στα αγγλικά) είναι "The little dead girl", "I come and Stand at Every Door", "Hiroshima Girl", "Hiroshima "κ.α.

Το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ δεν είχε τυχαία τον τίτλο "Το μικρό κορίτσι". Η κωδική ονομασία της ατομικής βόμβας που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα ήταν "Μικρό Αγόρι"...

Το μικρό κορίτσι (Kız Çocuğu) του Ναζίμ Χικμέτ

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου πούμαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί νάιδει

Εδώ και δέκα χρόνια, εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κ’ είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη-Όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι’ αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.

Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

(μτφρ. Γιάννης Ρίτσος)

This Mortal Coil - I Come & Stand at Every Door

Hiroshima Child

I come and stand at every door
But none can hear my silent tread
I knock and yet remain unseen
For I am dead for I am dead

I’m only seven though I died
In Hiroshima long ago
I’m seven now as I was then
When children die they do not grow

My hair was scorched by swirling flame
My eyes grew dim my eyes grew blind
Death came and turned my bones to dust
And that was scattered by the wind

I need no fruit I need no rice
I need no sweets nor even bread
I ask for nothing for myself
For I am dead for I am dead

All that I need is that for peace
You fight today you fight today
So that the children of this world
Can live and grow and laugh and play

 και στη γλώσσα του Χικμέτ:

Kız Çocuğu

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima’da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
şâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şeker de yiyebilsinler

πηγή

hiroshima_child.jpg

The Byrds - I Come And Stand At Every Door

Joan Baez 

I come and stand at every door

Pete Seeger: I come and stand at every door

Το βομβαρδιστικό αεροσκάφος B-29 Enola Gay των ΗΠΑ μετέφερε 12μελές πλήρωμα και έριξε την βόμβα, στην οποία είχε δοθεί το παρατσούκλι «Little Boy», στη Χιροσίμα την τελευταία περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αριθμός των νεκρών από την έκρηξη εκτιμάται περίπου στους 140.000.

Τρεις μόλις ημέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, οι ΗΠΑ έριξαν και δεύτερη ατομική βόμβα, με το παρατσούκλι «Fat Man», στο Ναγκασάκι.

Η Ιαπωνία παραδόθηκε στις 15 Αυγούστου του 1945, σηματοδοτώντας το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Enola Gay

Enola Gay 1

Έπρεπε να μείνεις στο σπίτι χθες

Αχα, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν

Το συναίσθημα και τον τρόπο που είπες ψέματα

Αυτά τα παιχνίδια που παίζεις

Θα τελειώσουν με κάτι παραπάνω από δάκρυα μια μέρα

Αχα, Enola Gay

Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι

Είναι 8:15

Και πάντα τέτοια ώρα ήταν

Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο

Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι

Enola Gay

Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;

Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις

Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει

Enola Gay

Δεν θα έπρεπε να πρέπει να τελειώσει έτσι

Αχα, Enola Gay

Δεν θα έπρεπε να ξεθωριάσει στα όνειρά μας

Είναι 8:15

Και πάντα τέτοια ώρα ήταν

Λάβαμε το μήνυμά σου στο ραδιόφωνο

Η κατάσταση είναι φυσιολογική, και γυρίζεις σπίτι

Εnola Gay

Είναι η μητέρα περήφανη για το αγοράκι της σήμερα;

Αχα, αυτό το φιλί που δίνεις

Ποτέ ποτέ δεν θα ξεθωριάσει

Ο πόλεμος και η ειρήνη στη μουσική

Νανούρισμα
Παραδοσιακό νανούρισμα από την Μικρά Ασία,σε ανάμεικτη γλώσσα, Ελληνική και Τουρκική. Οι μάνες της Καπαδοκίας νανουρίζανε τα παιδιά τους και με ελληνική και με τουρκική διαλεκτο, σπάζοντας και διαλύοντας τα σύνορα με ανοιχτή καρδιά.

 Του Χαγιαδιού μου τ’ άσλαμα
Τ’ Αχτσερενιού μ’ το φτέδι
Νενίμ νενίμ ουγιούρμουλα (άραγε κοιμάται το μωρό μου;)
Γιαβρίμ, κουτσούκ πεγιούρμουλα (άραγε μεγαλώνει το μικρό μου;)
Νανί, νανί, μικρό μ’ νανί
νανί το χαϊδεμένο
Νενί ντεϊπ ουγιούτ τουγούμ (που το κοίμιζα με νανούρισμα)
Ελμά βερίπ αβρούτ τουγούμ (που το παρηγορούσα μ’ ένα μήλο)
Κοιμάται οπού να το χαρώ
Και να το διω μεγάλο
Και να το διω της παντρειάς
 Και ακόμα πιο μεγάλο.
από τον δίσκο «Μύθοι Γυναικών» με τη Μαρία Φαραντούρη και την Λυδία Κονιόρδου 2008.

Το μικρό απόσπασμα κειμένου του Γιώργου Σεφέρη στο βίντεο είναι από το βιβλίο "Τρεις μέρες στα μοναστήρια της Καππαδοκίας".

Μοιρολόι - Σωκράτης Σινόπουλος  

Διόδια   

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ποίηση: Τζένη Μαστοράκη
Δίσκος: Ορίζοντες

Απόσπασμα από το ποίημα της Τζένης Μαστοράκη συμπεριλαμβάνεται στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της γ΄ γυμνασίου

Where Have All The Flowers Gone?

Where have all the flowers gone?
Long time passing
Where have all the flowers gone?
Long time ago
Where have all the flowers gone?
Young girls picked them every one
When will they ever learn?
When will they ever learn?

Where have all the young girls gone?
Gone to young men, every one

Where have all the young men gone?
They are all in uniform

Where have all the soldiers gone?
Gone to graveyards every one

Where have all the graveyards gone?
Covered with flowers every one

Where have all the flowers gone?
Young girls picked them every one

 

O Pete Seeger, με την προσωπική ελευθερία του , την καριέρα του και την ασφάλειά του σε κίνδυνο, εμπνεύστηκε αυτό το τραγούδι, όταν διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Μιχαήλ Σόλοχοφ «Ο ήρεμος Ντον», το μάτι του έπεσε σε ένα τραγούδι: «Πού πήγαν τα λουλούδια;/ Τα κορίτσια τα θέρισαν, πολύν καιρό πριν...»..

Λίγο αργότερα, ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο, τού ξαναήρθαν στον νου αυτοί οι στίχοι και μέσα σε 20 λεπτά είχε γεννηθεί ένα τραγούδι που θεωρήθηκε έμβλημά του. Ενα τραγούδι κραυγή ενάντια σε όλους τους πολέμους: «Where have all the flowers gone?». Το τραγούδι ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και το 1962 σε μια συναυλία της UNICEF στη Γερμανία , η Marlene Dietrich , υποψήφια για Όσκαρ, τραγούδησε για πρώτη φορά το τραγούδι στα γαλλικά , ως " Qui peut dire ou les fleurs vont ; " Λίγο μετά το τραγούδησε και στα γερμανικά . Ο αντίκτυπος του τραγουδιού στη Γερμανία λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν συγκλονιστικός. Είναι ένα παγκόσμιο μήνυμα: "ας υπάρχει ειρήνη στον κόσμο " και είχε μια βαθιά επίδραση στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο . Θα ήταν ευχής έργο, να έχει και σήμερα τον ίδιο αντίκτυπο, για να φέρει ανανεωμένη ευαισθητοποίηση για όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας. 

Dire Straits - Brothers In Arms

"...There's so many different worlds 
So many different suns 
And we have just one world 
But we live in different ones 

Now the sun's gone to hell 
And the moon's riding high 
Let me bid you farewell 
Every man has to die 
But it's written in the starlight 
And every line on your palm 
We're fools to make war 
On our brothers in arms ..." 

Ο παλιάτσος

Στίχοι: Μέλπω Ζαροκώστα, Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Πρώτη εκτέλεση: Παιδική χορωδία ωδείου Kodaly, Άλλες ερμηνείες: Παιδικη χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι’ αυτό μπορώ να σας το πω...

Τραγούδι λέω δυνατά
ν’ ακούσουν όλα τα παιδιά
ν’ ακούσει η πολιτεία
κι απ’ το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία

Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ’ την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις

Τραγούδι λέω δυνατά
ν’ ακούσουν όλα τα παιδιά
ν’ ακούσει η πολιτεία
κι απ’ το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα...

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΙΓΕ ΠΙΤΖΑΜΑ

Στον δεύτερο παγκόσμιο

κάπου στην Πολωνία

Δυο παιδιά ανέπτυξαν

μια μαγική φιλία

Όμως σε αυτόν τον πόλεμο

τους έλεγαν εχθρούς

Ο ένας με τους Εβραίους

κι ο άλλος με Γερμανούς 

Ο Μπρούνο και ο Σμουέλ

οι καλύτεροι οι φίλοι 

Τώρα στον παράδεισο 

μαζί κάνουν παιχνίδι

Τα αθώα αυτά παιδιά 

εφύγαν από εδώ

Πήγαν σε έναν κόσμο

Χωρίς εθνικισμό 

Μια μέρα σαν οι άλλες

έγινε το κακό

Πιασμένοι χέρι-χέρι

Σαν να 'τανε γραφτό 

Τα βάλανε στους φούρνους 

τα δυο παιδιά μαζί

Χωρίς να καταλάβουνε 

Την άρια φυλή 

Το παιδί με το ταμπούρλο
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη

Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο
Ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο.
Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε.
Τι ψυχή βασανισμένη να 'ταν άραγε;

Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Η γειτονιά του δεν το κράταγε.
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Τους δρόμους πήρε και περπάταγε.
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Καπνός τριγύρω δε φαινότανε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμος γινότανε.

Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα
Σ' όλους έρχονται μια μέρα τα γεράματα.
Τι τα θέλει τα παλάτια, τα μαλάματα.
Η ζωή κυλάει με δάκρυα και με κλάματα.


Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Κανένας τόπος δεν τον χώραγε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Στις ερημιές μακριά προχώραγε.
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Ούτ' ένα φύλλο δεν κουνιότανε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμος γινότανε.


Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα
Σε λαγκάδια φουντωμένα, δάση απάτητα.
Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε,
Το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Με τ' άγριο νύχι του σημάδεψε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε.
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Τ' αγόρι λες ονειρευότανε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Μα γύρω πόλεμος γινότανε.

Κι όταν στις κορφές απάνω μέρα χάραξε
Στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε.
Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου
Και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Της γης ο κόρφος δεν τον χώρεσε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Στον ουρανό βαθιά προχώρησε.
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε
Ταμ ταμ - ταμ ταμ
Μα πάντα πόλεμος γινότανε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Once in this incurable world
There lived a boy, forgotten and defenceless
He had a small drum that he'd beat
What kind of tortured soul was he, I wonder.

Dum dum - dum dum
His neighbourhood couldn't hold him
He took to the streets and walked
There was no smoke around
But somewhere war was raging

What use has he for books and letters
Old age comes to us all one day
What use has he for palaces and riches
Life goes by with tears and sorrow

Dum dum - dum dum
No place could fit him
In desolate places he moved forward
Not a leaf was moving
But somewhere war was raging

Night and day he walked with no pause
In luscious dells, unexplored forests
But on the river's edge where he strolled
The jackal of war kept watch

Dum dum - dum dum
With its wild nail it aimed
And cleaved another life
The boy thought he was dreaming
But around him war was raging

And when day dawned atop the mountain tops
Inside his tiny heart something died
So he passed on to the land of silence
And the beasts of the other world became his friends

Dum dum - dum dum
The earth's bosom could not hold him
Deep into the sky he entered
No more drum was heard
But always war was waging

No more drum was heard
Dum dum - dum dum
But always war was waging

"Το μικρό κορίτσι": Ένας ύμνος του Ναζίμ Χικμέτ στην ειρήνη

Το ποίημα και το τραγούδι υπάρχουν με πολλούς τίτλους (και επανεκτελέσεις) στο διαδίκτυο. Μεταξύ αυτών οι πιο διαδεδομένοι (στα αγγλικά) είναι "The little dead girl", "I come and Stand at Every Door", "Hiroshima Girl", "Hiroshima "κ.α. Το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ δεν είχε τυχαία τον τίτλο "Το μικρό κορίτσι". Η κωδική ονομασία της ατομικής βόμβας που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα ήταν "Μικρό Αγόρι"..

Το ποίημα μελοποιημένο από τους This Mortal Coil, μια συγκλονιστική ερμηνεία...  

Εγώ είμαι,εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας. 
Εδώ ή αλλού,χτυπάω όλες τις πόρτες 
ω,μην τρομάζετε καθόλου που είμαι αθώρητη 
κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει. 

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα 
στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε 
κι είμαι παιδί,τα εφτά δεν τα καλόκλεισα, 
μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν. 

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου 
μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια 
όλη-όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα 
την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ'ένα ουρανό συγνεφιασμένο. 

Ω,μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα, 
κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει 
τι το παιδί που σαν κομμάτι εφημερίδα κάηκε 
δε μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει. 

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας,ακούστε με, 
φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας 
έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται 
και να μπορούν να τρώνε καραμέλες. 

Ναζίμ Χικμέτ 

(απόδοση Γιάννη Ρίτσου) 

ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ

Οι γερανοί (ρωσ. Журавли́) είναι ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια, σχετικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον ποιητή Rasul Gamzatov, από τη Ρώσικη Δημοκρατία του Νταγκεστάν. Οι στίχοι γράφτηκαν αρχικά στην Αβαρική γλώσσα, η οποία ομιλείται στο Νταγκεστάν. Η μετάφραση στα ρώσικα έγινε από τον Ρώσο ποιητή και μεταφραστή Naum Grebnyov. Πρόκειται για ρωσικό τραγούδι, που αναφέρεται στους νεκρούς στρατιώτες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως ονομάζουν οι Ρώσοι την απόκρουση της γερμανικής εισβολής του 1941 και την αντεπίθεση του σοβιετικού στρατού μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου το 1945. 

Η μουσική του τραγουδιού συντέθηκε από τον Yan Frenkel, το 1968. Ο Gamzatov σε ένα ταξίδι του στην πόλη Χιροσίμα, εντυπωσιάστηκε από το "Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα" και το "Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών". Το μνημείο αυτό είναι ένα άγαλμα αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που πέθαναν εξαιτίας του βομβαρδισμού και κατασκευάστηκε το 1958. Είναι το άγαλμα ενός κοριτσιού με απλωμένα χέρια, ενώ πάνω από το κορίτσι πετά ένας γερανός. Το γλυπτό βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Σαντάκο Σασάκι, μιας νεαρής κοπέλας που πέθανε από τη ραδιενέργεια της βόμβας λίγα χρόνια μετά την επίθεση. Η Σαντάκο πίστευε ότι αν έφτιαχνε χίλιους οριγκάμι γερανούς θα θεραπευόταν. Μέχρι και σήμερα, άνθρωποι (κυρίως παιδιά) απ' όλο τον κόσμο φτιάχνουν τέτοιους χάρτινους γερανούς και τους στέλνουν στη Χιροσίμα όπου τοποθετούνται κοντά στο άγαλμα. Το άγαλμα αυτό επηρέασε τον Gamzatov, και του έδωσε έμπνευση για το γράψιμο των στίχων.

Tο άγαλμα της Σαντάκο Σασάκι

Η Σαντάκο Σασάκι, (7 Ιανουαρίου 1943 - 25 Οκτωβρίου 1955) ήταν ένα παιδί από την Ιαπωνία, σύμβολο των αθώων θυμάτων πολέμου.

Κάθε χρόνο, παιδιά από όλο τον κόσμο στέλνουν χάρτινους γερανούς στην βάση του αγάλματος, που γράφει πάνω "Αυτή είναι η φωνή μας, αυτή είναι η προσευχή μας ειρήνη στον κόσμο".

Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο, και η πρώτη εκτέλεση στα Ελληνικά έγινε από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Στα ρώσικα, η πρώτη εκτέλεση έγινε από τον Mark Bernes

ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ

Στιγμές - στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες

που πέσανε στη ματωμένη γη

δεν κείτονται θαρρώ κάτω απ' το χώμα

αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους

απ' τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς

κι ίσως γι' αυτό πολλές φορές σιωπώντας

κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι

στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή

και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του

και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή

Θα 'ρθεί μια μέρα που μ' αυτό το σμάρι

στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ

σαν γερανός καλώντας απ' τα ουράνια

όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ

Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος.

Η ελληνική διασκευή ερμηνεύεται από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά 
("12 ρούσικα λαϊκά τραγούδια" - μετάφραση Γιάννης Ρίτσος, 1977)

Ρωσικό τραγούδι
Πρωτότυπος τίτλος: Zhuravli = γερανοί (Журавли)
Αρχικοί στίχοι με έρεισμα το μνημείο της Sadako Sasaki: Ρασούλ Γκαμζάτοβ (Расу́л Гамза́тов)

Μετάφραση στα ρωσικά: Ναούμ Γκρέμπνεφ (Наум Гребнев)
Διασκευή στίχων: Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Μουσική: Ιάν Φρένκελ (Ян Френкель)
Πρώτη εκτέλεση (1969): Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Απόδοση στα Ελληνικά: Γιάννης Ρίτσος.
Πρώτη ερμηνεία στα Ελληνικά (1977): Μαργαρίτα Ζορμπαλά

Το τραγούδι ερμηνεύει στο βίντεο ο Ρώσος βαρύτονος Dmitri Hvorostovsky

Οι γερανοί του Ιβύκου

Ο Ίβυκος (ή Ίβυκος ο Ρηγίνος) ήταν αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής από το Ρήγιο της Μεγάλης Ελλάδας. Η ακμή του τοποθετείται στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., στην εποχή του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη, αφού στην αυλή του έζησε πολύ χρόνο. Ο Ίβυκος γεννήθηκε όταν ο Στησίχορος ήταν πια γέρος.

Ο πατέρας του Ιβύκου ονομαζόταν Φύτιος. Παρότι προερχόταν από αριστοκρατική γενιά, ο Ίβυκος προτίμησε να φύγει από την πατρίδα του και να επισκεφθεί διάφορες χώρες. Σε κάποιο από τα ταξίδια του, όπως αναφέρει ο επιγραμματοποιός Αντίπατρος ο Σιδώνιος, σκοτώθηκε από ληστές στην Κόρινθο. Επειδή κανένας μάρτυρας δεν υπήρχε εκεί για να καταγγείλει τον φόνο του, ο Ίβυκος επικαλέσθηκε τους γερανούς που εκείνη τη στιγμή πετούσαν από πάνω του, να τιμωρήσουν τους δολοφόνους του. Μετά από καιρό, ένας από τους ληστές εκείνους, όντας στην Κόρινθο, μόλις είδε γερανούς είπε στους άλλους: «`Ιδε αι Ιβύκου έκδικοι.» Κάποιος τον άκουσε και έτρεξε και τον κατάγγειλε. Οι δολοφόνοι πιάστηκαν και τιμωρήθηκαν. Η παράδοση αυτή αναπτύχθηκε σε παραλλαγές και από μεταγενέστερους συγγραφείς και η φράση «οι γερανοί του Ιβύκου» έμεινε παροιμιώδης στους αρχαίους Έλληνες για την ανακάλυψη εγκλημάτων μετά από θεία επέμβαση.

Η ναυαρχίδα του συγκροτήματος και ένα από τα πιο γνωστά ροκ τραγούδια των 90’s αποτελεί ηχηρή διαμαρτυρία για τα δεινά του πολέμου εν γένει, αν και αρκετοί υποστηρίζουν ότι γράφτηκε προς τιμή των Jonathan Ball και Tim Parry, δύο αγοριών τα οποία σκοτώθηκαν στον βομβαρδισμό του IRA στο Warrington το 1993. 

 Στις 30 Ιανουαρίου του 1972, οι Ιρλανδοί ζουν τη δεύτερη «Ματωμένη Κυριακή» τους, μισό αιώνα μετά την πρώτη, όταν βρετανοί στρατιώτες πυροβολούν στο ψαχνό πολίτες οι οποίοι διαδήλωναν στο Derry υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σκοτώνοντας δεκατέσσερις από αυτούς. 

Pink Floyd-The Gunner's Dream

Το ‘The Gunner’s Dream’, περιγράφει τη μεταπολεμική ελπίδα για έναν κόσμο χωρίς τυράννους και φόβο τρομοκρατικών επιθέσεων.


το ‘The Gunner’s Dream’, που περιγράφει τη μεταπολεμική ελπίδα για έναν κόσμο χωρίς τυράννους και φόβο τρομοκρατικών επιθέσεων.

La Vita è Bella - Nicola Piovani

                      Imagine του John Lennon


We Are The World 25 For Haiti - Official Video

We Are The World

There comes a time when we heed a certain call
When the world must come together as one
There are people dying
and it's time to lend a hand to life
The greatest gift of all

We can't go on pretending day by day
That someone, somewhere will soon make a change
We are all a part of God's great big family
And the truth, you know,
Love is all we need

We are the world, we are the children
We are the ones who make a brighter day
So let's start giving
There's a choice we're making
We're saving our own lives
It's true we'll make a better day
Just you and me

Well, send them your heart so they know that someone cares
And their lives will be stronger and free
As God has shown us by turning stones to bread
So we all must lend a helping hand

We are the world, we are the children
We are the ones who make a brighter day
So let's start giving
There's a choice we're making
We're saving our own lives
It's true we'll make a better day
Just you and me

When you're down and out, there seems no hope at all
But if you just believe there's no way we can fall
Well, well, well, let's realize that a change can only come
When we stand together as one

We are the world, we are the children
We are the ones who make a brighter day
So let's start giving
There's a choice we're making
We're saving our own lives
It's true we'll make a better day
Just you and me

Έρχεται μια στιγμή που προσέχουμε μια συγκεκριμένη κραυγή
Όταν ο κόσμος οφείλει να ενωθεί σαν ένας
Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν
Και είναι ώρα να προσφέρουμε μια χείρα βοηθείας για τη ζωή
Το πιο σπουδαίο δώρο από όλα

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να προσποιούμαστε μέρα με τη μέρα
Πως κάποιος, κάπου θα κάνει σύντομα την αλλαγή
Είμαστε όλοι μέρος της τεράστιας οικογένειας του Θεού
Και η αλήθεια, ξέρεις,
Αυτό που όλοι χρειαζόμαστε είναι η αγάπη

Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά
Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα
Οπότε ας αρχίσουμε να δίνουμε
Υπάρχει μια απόφαση να πάρουμε
Σώζουμε τις ίδιες τις ζωές μας
Είναι αλήθεια θα δημιουργήσουμε νια καλύτερη μέρα
Απλά εσύ και εγώ

Στείλε τους την καρδιά σου και θα ξέρουν πως κάποιος νοιάζεται
Και οι ζωές τους θα είναι πιο δυνατές και ελεύθερες
Όπως ο Θεός μας έδειξε μετατρέποντας την πέτρα σε ψωμί
Οπότε όλοι πρέπει να δώσουμε μια χείρα βοηθείας

Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά
Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα
Οπότε ας αρχίσουμε να δίνουμε
Υπάρχει μια απόφαση να πάρουμε
Σώζουμε τις ίδιες τις ζωές μας
Είναι αλήθεια θα δημιουργήσουμε νια καλύτερη μέρα
Απλά εσύ και εγώ

Όταν είσαι πεσμένος, φαίνεται πως δεν υπάρχει ελπίδα
Όμως αν απλά πιστέψεις πως δεν υπάρχει τρόπος να πέσουμε
Άσε μας να καταλάβουμε πως μια αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο
Όταν σταθούμε ενωμένοι σαν μια γροθιά

Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά
Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα
Οπότε ας αρχίσουμε να δίνουμε
Υπάρχει μια απόφαση να πάρουμε
Σώζουμε τις ίδιες τις ζωές μας
Είναι αλήθεια θα δημιουργήσουμε νια καλύτερη μέρα
Απλά εσύ και εγώ

                                      What A Wonderful World - Louis Armstrong  

Ben E. King - Stand by me

                         
                         Έκτορας και Ανδρομάχη

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Από την παράσταση "Παραμύθι χωρίς όνομα" που ανέβασε το 4ο Λύκειο Βέροιας σε συνεργασία με το Μουσικό Σχολείο Βέροιας.

Ενορχήστρωση - Διεύθυνση: Βασίλης Βαλαβάνης

Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη

στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη

φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,

όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,

στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη

σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη

μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:

«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,

μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις.

Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,

στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»

Penderecki: 

Θρηνωδία για τα θύματα της Χιροσίμα

Threnody for the Victims of Hiroshima

Πρόκειται για μουσικό κομμάτι που γράφτηκε το 1960 από τον πολωνό συνθέτη  KrzysztofPenderecki (1933-) για 52 έγχορδα όργανα. Το κομμάτι προσέλκυσε παγκόσμιο ενδιαφέρον και έκανε διάσημο το νεαρό τότε συνθέτη του. Στις 12 Οκτωβρίου του 1964 ο ίδιος ο συνθέτης έγραψε: «Η θρηνωδία ας εκφράσει τη σταθερή μου πεποίθηση ότι η θυσία της Χιροσίμα δεν θα ξεχαστεί και δε θα χαθεί ποτέ».

ΕΙΡΗΝΗ-Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, Β.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα

Στίχοι: Ντέπυ Χατζηκαμπάνη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Πρώτη φορά που την είδα στεκότανε
τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε
χιλιάδες χρόνια φωτιά και μυνήματα
μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα
την είδα πάλι στις οχθές του βόλγα
που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα
κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο
που τότε μου'χε φανεί τόσο αστείο

Άν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα
Θα ξαναέβαφα γαλάζια την θάλασσα
κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα

στο πάλος νύχτα το όνομα της αφήνει
γραμμένο κάπου στου κολόμβου την πρύμνη
τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν
και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν
βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία
πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία
σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν
και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν